CHOROBY ZAWODOWE

Czym jest choroba zawodowa?

Definicja choroby zawodowej zgodnie z art. 235¹ Kodeksu pracy brzmi: Za chorobę zawodową uważa się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”. By konkretna choroba u pracownika uznana została za chorobę zawodową musi być ujęta w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009r. w sprawie chorób zawodowych. Wykaz chorób zawodowych stanowi zamknięty katalog, dlatego też dana jednostka chorobowa w nim nie umieszczona nie może zostać uznana za chorobę zawodową.

 

 

 

 

Choroby zawodowe

Pracodawca ma obowiązek analizowania wszystkich przyczyn, które doprowadziły do wystąpienia choroby zawodowej. Następnie na podstawie przeprowadzonych wcześniej analiz powinien wdrażać odpowiednie środki zapobiegawcze. Jeżeli u pracownika zostanie potwierdzone wystąpienie choroby zawodowej pracodawca ma obowiązek:

• w porozumieniu z właściwym państwowym inspektorem sanitarnym ustalić wszystkie przyczyny wystąpienia choroby zawodowej, rozmiar oraz charakter zagrożenia daną chorobą;

• bezzwłocznie wyeliminować czynniki, które doprowadziły do powstania choroby zawodowej oraz wdrożyć wymagane środki zapobiegawcze;

• zrealizować wszystkie zalecenia lekarskie.

Ponadto, pracodawca jest zobowiązany do przesłania zawiadomienia o skutkach powstałej choroby zawodowej do właściwego państwowego inspektora sanitarnego oraz do Instytutu Medycyny Pracy im. prof. dr med. J. Nofera w Łodzi. Posiada również obowiązek prowadzenia rejestru stwierdzonych chorób zawodowych oraz podejrzeń wystąpienia tych chorób. Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że taki rejestr pracodawca jest obowiązany prowadzić bez względu na to, czy taka chorobo u niego wystąpiła czy nie!

Obowiązek przeniesienia pracownika do innej pracy

Zgodnie z Kodeksem pracy i w związku z chorobą zawodową w określonych przypadkach pracodawca ma obowiązek przenieść pracownika do innej pracy:

Art.  230.  [Uprawnienia w związku z chorobą zawodową]

§  1. W razie stwierdzenia u pracownika objawów wskazujących na powstawanie choroby zawodowej, pracodawca jest obowiązany, na podstawie orzeczenia lekarskiego, w terminie i na czas określony w tym orzeczeniu, przenieść pracownika do innej pracy nienarażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy.

§  2. Jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nieprzekraczający 6 miesięcy.

Art.  231.  [Przeniesienie do odpowiedniej pracy]

Pracodawca, na podstawie orzeczenia lekarskiego, przenosi do odpowiedniej pracy pracownika, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej i nie został uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Procedura orzekania o rozpoznaniu choroby zawodowej

 

 

1. Po otrzymaniu zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej państwowy inspektor sanitarny ma za zadanie wszcząć postępowanie w tej sprawie;

2. kieruje on obecnego lub byłego pracownika na badania które mają na celu orzec czy u pracownika rozpoznano chorobę zawodową lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej;

3. pracownik zostaje skierowany do jednostki orzeczniczej I stopnia gdzie orzecznikami są lekarze medycyny pracy danej jednostki;

4. jednostkę orzeczniczą I stopnia ustala się według właściwości centrali danej firmy, zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie chorób zawodowych jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:

1. poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy;

2. kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych);

3. poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych;

4. podmioty lecznicze, w których nastąpiła hospitalizacja – w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby.

5. W przypadku gdy pracownik lub były pracownik nie zgadza się z orzeczeniem wydanym w jednostce orzeczniczej I stopnia ma prawo zawnioskować o ponowne przeprowadzenie badania przez jednostkę orzeczniczą II stopnia. Na złożenie wniosku o ponowne wykonanie badania pracownik ma czas 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego od jednostki orzeczniczej I stopnia. Ponowne badanie przeprowadza pracownik w jednostkach orzeczniczych II stopnia czyli w instytutach badawczych w dziedzinie medycyny pracy;

6. Po ponownym badaniu, pracownik otrzymuje orzeczenie lekarskie wydane przez jednostkę orzeczniczą II stopnia, od którego to orzeczenia nie może się już odwołać.

 

Jakie świadczenia przysługują choremu?

 

O świadczeniach jakie przysługują pracownikowi lub byłemu pracownikowi, u którego stwierdzono wystąpienie choroby zawodowej mówi Ustawa z dnia 30 października 2002r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, i są to odpowiednio:

1)”zasiłek chorobowy” – dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;

2)”świadczenie rehabilitacyjne” – dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy;

3)”zasiłek wyrównawczy” – dla ubezpieczonego będącego pracownikiem, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;

4)”jednorazowe odszkodowanie” – dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;

5)”jednorazowe odszkodowanie” – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty;

6)”renta z tytułu niezdolności do pracy” – dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;

7)”renta szkoleniowa” – dla ubezpieczonego, w stosunku do którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie spowodowaną wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;

8)”renta rodzinna” – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty uprawnionego do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;

9)”dodatek do renty rodzinnej” – dla sieroty zupełnej;

10)”dodatek pielęgnacyjny”;

11) pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą.

PODSUMOWANIE ARTYKUŁU